Ιστορία των αργίλων

• Προ Χριστου.

Στην αρχαία Αίγυπτο, η χρήση αργίλου ήταν ήδη έθιμο. Λόγω του καθαριστικές, απορροφητικές και απολυμαντικές ιδιότητες, το χρησιμοποιούσαν οι αιγύπτιοι ταρίχευση σώματα. Η περίφημη «λάσπη του Νείλου» ήταν ένα υλικό που χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τη διάρκεια αυτής της πρακτικής. Πριν από τους Αιγύπτιους, φαίνεται ότι οι πρώτες γνωστές μούμιες ήταν οι «τσιντσόρρο» από τη Χιλή. Περίπου 7.000 χρόνια πριν από τον Χριστό, η Χιλιανή μουμιοποίηση συνίστατο στον εκσπλαχνισμό του σώματος του νεκρού και στο άδειασμα του κρανίου του πριν από την επικάλυψη των οστών τους με πηλό. Αυτή η ανακατασκευή της αρχικής μορφολογίας είναι ένα από τα πρώτα ίχνη πηλού στην Ιστορία!

Από αυτή τη στιγμή, ο πηλός ήταν επίσης παρών στο φαρμακοποιία όπως αποδεικνύεται από τους πάπυρους που ανασύρουν τις ιστορίες της ανθρωπότητας και ω τόσο φυσικές θεραπείες! Εγκαύματα, πληγές, πόνοι στο στομάχι, διάρροια, ο πηλός, μεταξύ πολλών άλλων θεραπειών, έχει βρει τη θέση του στην ανακούφιση πολλών παθήσεων.

Στην εποχή της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας, Ιπποκράτης ο Μέγας (460 έως 370 π.Χ.), πατέρας της ιατρικής, αναφέρει τη χρήση του γη της Λήμνου, ένα νησί που βρίσκεται στα ανατολικά της Ελλάδας στην καρδιά του Αιγαίου. Αυτή η συγκεκριμένη γη αποδείχθηκε ότι αποτελείται από πηλό... Και η κατάκτηση της φήμης δεν είχε τελειώσει...

• Ενα Δ.

Τον 1ο αιώνα μ.Χ., ο περίφημος πηλός μας αναφέρθηκε ξανά ως η χώρα της Λήμνου, από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (23 έως το 79 μ.Χ.), Ρωμαίο φυσιοδίφη και συγγραφέα, στην περίφημη εγκυκλοπαίδειά του «Φυσική Ιστορία». Στη συνέχεια, μετά από πολυάριθμες εμφανίσεις σε πραγματείες για την ιατρική και τη φαρμακολογία, μεταξύ του 10ου και του 13ου αιώνα, είναι μεγάλοι γερμανοί φυσιοπαθείς που συμμετείχε, πολύ αργότερα, σε ένα πραγματικό πήλινη αναγέννηση για ιατρικούς σκοπούς! Τον 19ο αιώνα, ο Sébastien Kneipp (1821 έως 1897) ένας Γερμανός ιερέας έγινε γνωστός χάρη στις φυσικές θεραπείες του. Ανάμεσά τους βρίσκουμε καταπλάσματα από πηλό και ξύδι... Σήμερα, η μέθοδος Kneipp, που επικεντρώνεται σε 5 βασικούς πυλώνες που είναι η υδροθεραπεία, η βοτανοθεραπεία, η φυσική δραστηριότητα, η υγιεινή διατροφή και η αποκατάσταση της ισορροπίας, χρησιμοποιείται ευρέως σε ιδρύματα ευεξίας και υγείας. Άλλοι Γερμανοί φυσιοπαθείς όπως ο Louis Kuhne (1835 έως 1901) ή ακόμα και ο πάστορας Emanuel Felke (1856 έως 1926), έχουν διαιωνίσει, με τα χρόνια, τη χρήση φυσικών θεραπειών όπως οι άργιλοι. Επιπλέον, ένας άλλος Γερμανός, (είναι σίγουρα πιο μπροστά από εμάς σε αυτό το επίπεδο…) ο Julius Strumpf, γιατρός από το Βερολίνο, χρησιμοποίησε με επιτυχία λευκό πηλό για τη θεραπεία μιας μορφής ασιατικής χολέρας.

Τόσες πολλές χρήσεις που πραγματοποιήθηκαν διαχρονικά μαρτυρούν μια αναμφισβήτητη αποτελεσματικότητα...

Πιο κοντά μας, κατά τους πολέμους του προηγούμενου αιώνα, ακολούθησαν διάφορες και ποικίλες χρήσεις... Για να καταπολεμήσουμε μια άλλη λοιμώδη ασθένεια που επηρεάζει το πεπτικό σύστημα όπως η δυσεντερία ή για να βοηθήσουμε τους φίλους των ζώων μας να περιποιηθούν τις πληγές τους: λασπόλουτρα που ξέρουν και κάνουν ενστικτωδώς! Ο πηλός σίγουρα είχε, έχει και θα έχει πολλές χρήσεις σε ανθρώπους αλλά και σε ζώα... Και πώς μπορούμε να μιλάμε για άργιλο χωρίς να μιλάμε για τον Raymond Dextreit (1908 έως 2001), έναν πρωτοπόρο φυσιοπαθή του περασμένου αιώνα σε χρήση και προώθηση του πηλό μέσα από πολυάριθμα έργα που εκδόθηκαν τη δεκαετία του 1950; Η γενική δέσμευσή του σε διάφορα θέματα υγείας του χάρισε μάλιστα την τιμή να του απονεμηθεί το Βραβείο Ειρήνης το 1989 για φυσικά φάρμακα από τη Διπλωματική Ακαδημία Ειρήνης στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τον ίδιο, «Όλες οι δυνατότητες για θεραπεία, πρόληψη και διατήρηση της υγείας βρίσκονται στη φύση». και η Εταιρεία συμφωνούν ότι η Φύση είναι γεμάτη θησαυρούς...

Και τελικά, Γνωρίζατε ότι ο Γκάντι (1869 έως 1948), ο μεγάλος πνευματικός οδηγός της Ινδίας, ήταν υποστηρικτής και ένθερμος στα λεγόμενα φυσικά φάρμακα; Και ανάμεσά τους ο πηλός είχε τη θέση του!

• Στην εποχή μας

Σήμερα, μετά από χρόνια στην άκρη, οι πηλοί ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια ! Αυτό ισχύει για χώρες όπως η Γαλλία που ασκούν τη λεγόμενη σύγχρονη ιατρική επειδή για άλλες χώρες η χρήση του πηλού δεν έχει εξαφανιστεί ποτέ... Πράγματι, στη Μαδαγασκάρη για παράδειγμα, (ναι, είναι ένα παράδειγμα που μας αρέσει) η παραδοσιακή ιατρική είναι εξακολουθούν να εφαρμόζονται και οι αγορές της Μαδαγασκάρης περιέχουν θεραπείες που μπορούν να περιγραφούν ως «τοπικές». Σε άλλες χώρες όπως το Μαρόκο, είναι το Ρασούλ, ένας πηλός που χρησιμοποιείται κυρίως για θεραπείες ομορφιάς, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού. Πιο ευρέως, χρησιμοποιείται παραδοσιακά στη Βόρεια Αφρική κατά τη διάρκεια της τελετουργίας του χαμάμ.

Αν εστιάσουμε στην τρέχουσα λεγόμενη σύγχρονη ιατρική, στη Γαλλία ο πηλός έχει κάνει νηφάλια τη θέση του. Και ναι, το περίφημο Smecta® για παράδειγμα δεν είναι άλλο από ένα φάρμακο που αποτελείται από ένα είδος πηλού: τον διοσμεκίτη. Επίσης, έχει (ξανα)εμφανιστεί ένας πολύ πρόσφατος τρόπος χρήσης του πηλού. Αυτό είναι λασποθεραπεία, με άλλα λόγια λασποθεραπεία.

Σίγουρα, ο πηλός το έχει υπό τη ζώνη του και αξίζει να γίνει γνωστός...